Primer aşikar hipotiroidi kalıcı hastalığı olanlarda tedavi hayat boyudur. Tedavide T4 preparatı kullanılır. Tiroid ekstresi ve T3 kullanılmamalıdır.
Ortalama replasman (tamamlama) dozu 1,6 μg/kg olmakla beraber, (1.4–1.8 µg/kg) kişiden kişiye uygun dozlar değişiklik göstermektedir.
Başlangıç dozu hastanın yaşı, hastalığın süresi, hastalığın ciddiyetine bağlıdır. Kardiyovasküler riski yüksek olan kişilerde 12,5 μg/gün düşük dozla başlayıp 4–6 haftalık dönemler ile doz ayarlaması yapılarak hedeflenen TSH düzeyine ulaşılmalıdır. Doz arttırmak gerekiyorsa 12.5–25 µg artışlar yapılmalıdır.
Riski olmayan genç olgularda yarı dozda başlanıp 4–6 hafta içinde tam doza çıkılabilir.
Günlük önerilen doza ulaştıktan sonra, dozun uygun olup olmadığının değerlendirilmesi için, TSH düzeyine bakılmalıdır. Serum TSH düzeyi nomalleşinceye kadar 6–8 haftalık aralıklar ile takip yapılmalıdır. Hedeflenen aralığa ulaşıp sabitleştikten sonra 6 ay–1 yıllık periodlar ile TSH takibi yapılmalıdır.
İlaç sabah aç karnına ve günde tek seferde ezilmeden su ile alınmalıdır. En erken 30 dk sonra yemek yenilmeli ve diğer ilaçlarla birlikte alınmamalıdır.
Levotiroksin prepatları ayni dozlarda, ayni tedavi edici etkinliği göstermediği için, tedaviye ayni preparatla devam etmek önemlidir.
Tiroid hormon emilimi hastanın yaşı, levotiroksin preparatları asit ortamda çözüldüğünden proton pompa inhibitörleri, çöliak hastalığı ve malabsorbsiyondan etkilenebilir. İlaç etkileşimleri de önemlidir. Demir bileşikleri, kolestiramin, sükralfat, kalsiyum, alüminyum hidroksit gibi antiasitler ilacın emilimini etkileyebilir. Bu tür ilaçlar levotiroksin dozundan en az 4 saat sonra alınmalıdır.
Sekonder hipotiroidide ilaç replasman tedavi prensipleri ve tedavi hedefleri aynıdır. Sadece takip ederken TSH düzeyi ölçülmemeli, serum sT4 düzeyi ile takip edilmelidir.
Bu tedavi yöntemleri klasik yöntemlerdir. Guatr bölümünde anlattığım gibi gerçek tedavi nedene yönelik olmalıdır. Burada yapılan tedavi adı üzerinde reğlasman yani yerine koyma tedavisidir. Hipotiroidiyi takiben ardışık durumların oratya çıkmasını ve komplikasyonları engellemede gerekli ve başarılı olmasına rağmen gerçek tedavi değildir. Gerçek tedavi için CRS ile saptanan mikrobesin eksiklikleri tamamlanmalı ve EMFT ile hücrelerin mümkünse daha iyi şartlarda çalışması sağlanmalıdır. Burada en çok kullandığımız mikrobesinler noni, selenyum, çinko ve omega-3 tür.